Çocukluğunda yaşadığı ve hayatında iz bırakan taciz olayını 2008 yılında “Demirden Leblebi” şarkısıyla dillendiren Nazan Öncel, Kadınca dergisinde yayınlanan 'Öldürülen Haysiyetimizdir' başlıklı yazısında kendi yaşadığı olayı şöyle yazdı:
"Daha el kadar bir çocuktum, ne mini etek giymiştim, ne şu, ne de buydu. O acımasız, o talihsiz olayı yaşamam için dünyaya bir kız çocuğu olarak gelmiş olmam bile yeterdi… Büyüyüp gelinlik çağıma gelip de evlendiğimde bekaretimin hesabı sorulan da yine ben oldum. On yıllar sonra belki bir işe yarar dedim, tuttum Demirden Leblebi’yi yazdım. Çoluk çocuğumuzu bu vicdansızlardan korumak adına iki kelam da biz edelim dedik. Dedik de ne oldu, o empati yapmaktan aciz adamların bizi bir öldürmediği kaldı… Burada söz konusu olan elbette ben değilim, benim gibi kimliğinin cinsiyet hanesinde kadın yazan her kadındır, bütün kızlarımız, kız kardeşlerimiz, analarımızdır. Söz konusu olan bu acıların altında kalanlarımız, söz konusu olan kırılan haysiyetimizdir."İşte Nazan Öncel'in baba tacizini anlattığı 'Demirden Leblebi'nin sözleri;Söylenmese de olurduAma şimdi söylemekSöylemek istiyorumBelki kalbin kırılırGözyaşına boğulursunGözyaşını saklaBen ölürsem ağlaBunu senle hiçHiç konuşmadık bizTek tanığım senTek çarem sendinBeni anlamak istemez miydinBu acıyı ben tam yüz sene taşıdımİçimdeki bu acıyla hamal gibi yaşadımŞimdi bana sarılSadece sarılVe lütfen artık beni dinleLanet olası bir gündüKapı açıldı ve o geldiYüzünde pis bir ifade vardıKoynunda yılan beslediğin o yataktaKardeşime süt veriyordum o andaDoğru odaya daldıVe buyurgan bir sesleBeni yanına çağırdıKolumdan çekipKucağına aldı"Otur" dedi kısacaEvet bu öyle sıradan bir gün değildiGözyaşlarını saklaBen ölürsem ağlaSonra "bu yana bakma başını çevir" derkenElleri bacaklarımdaGeziniyordu anne"Babacığım yapma" dedimBir hayvan gibi soluyorduİki bacağının arasındaBeni mengeneye almıştıSonra nasıl olduysaKurtulmayı başardımBir odaya kaçtımVe o anda sadece haykırıyordum"Defol defol git burdan"O kapıyı yumrukluyorBen ağlıyorum kardeşim ağlıyorduHer şey bir kabustuHer şey bir kabusKalbim kırık öleceğimBilmem ne halt edeceğimBenim kalbim yaralıBu cehennem azabıSenin kızın hayatlaİşte böyle tanıştı"Baba ne demek anne"Bu kelime bana inan çok yabancıÇok üzgünüm çokÇok ne kadar az bir lafHiçbir şeyi anlatmaya yetmiyorGözyaşlarını saklaBen ölürsem ağlaArtık için rahat olsunSen bir meleksin anneYediğimiz her lokmayıKuruş kuruş ödedikNasıl ödenirmiş öğrendikDemirden leblebiNe yenir nu yutulurBazı şeyler belkiBelki unutulurUnutmak var yaDemirden leblebiDemirden leblebiDemirdenKalbim kırık öleceğimBilmem ne halt edeceğimElimden alınan hayatımÇalınan masumiyetimSıkılıyorsa biri kalkıp bir şey söylesinDokuz yaşında bir çocukHayatı böyle tanıdıAnnesinin sütüBabasının ç..ü Bu çocuk senin kızındı anne