Akne hastalarında sebum yapımı diğer bireylere göre artmıştır.

Sebumda artış, içeriğinde farklılıklar, propioniobacterium acnes adlı bakterinin kolonizasyonu sık görülür.

Ergenlik ve genç erişkinlik döneminin en sık dermatolojik hastalığı akne problemidir.

Akne üzerine yapılan yeni araştırmalarda mikrobiyota dengesinde bozukluk olduğu artık biliniyor.

Bazı hormonlar sebum artışına neden olarak akne oluşumunu başlatabilir.

Gıdalar, hijyen, kozmetikler, bazı ilaçlar ve stres gibi faktörlerin akne gelişiminde önemi biliniyor.

Glisemik indeksi yüksek gıdaların da akne oluşumunda rolü bulunuyor. Süt ve süt ürünleri tüketiminin de etkisi olduğu düşünülüyor.

Akne olgularının yüzde 99'unu oluşturan sivilcenin uzun yıllar alevlenmelerle ve kronik bir şekilde seyrettiği biliniyor.

Akneler yüz, boyun, göğüs, omuzlar ve sırt bölgesinde yerleşir. Bu problem ergenlik döneminde başlayarak 30'lu yaşlara kadar bazen daha da uzun yıllar sürebilir.

Standart tedavilere yanıt veren hastalarda laboratuvar incelemeleri yapılmaz. Ancak dirençli, tedaviye yanıtsız olan grupta hormonal açıdan değerlendirme gerekebilir.

Akne değişik ölçekler göz önüne alınarak derecelendirilir ve sınıflanır. En sık basit olarak hafif, orta, şiddetli, çok şiddetli diye sınıflanır.

Tedavi yöntemleri

Topikal yani deriye uygulanan tedaviler tek başına ya da antibiyotikler ve diğer sistemik ilaçlar ile birlikte kullanılabilir.

Topikal tedavilerin çoğu başlangıçta deride irritasyona sebep olabilir. Orta ve şiddetli sivilce tedavisinde sistemik antibiyotikler ilk olarak seçilebilir.

Etyopatogenezde hormonların ön planda olduğu düşünülen akne tedavisinde hormonal tedavi tek başına veya diğer tedavilerle birlikte kullanılabilir.

Şiddetli, dirençli, standart tedavilere yanıtsız, iz bırakan akne tedavisinde düzenli laboratuvar incelemeler ve muayeneler ile sistemik izotretinoin tedavisi verilebilir. Bu tedavide en sık yan etkiler dudaklarda, deride kuruluk ve göz kuruluğudur.